Η ενάτη Μαϊου είναι η ημερομηνία της επίσημης ήττας του ναζισμού με τη κατάληψη του Βερολίνου από τον κόκκινο στρατό της Σοβιετικής Ένωσης το 1945.
Ταυτόχρονα σε τοπικό επίπεδο ιστορικά στις Εννέα Μάη του 1936 έγινε στη Θεσσαλονίκη η μεγαλειώδη απεργία των εργατών του καπνεργοστασίου «Κομέρσιαλ» αρχικά, η οποία επεκτάθηκε σε ακόμη περισσότερους κλάδους εργατών και μικροεπαγγελματιών όπως οι τσαγκάρηδες και μετά την αιματηρή καταστολή από τη Χωροφυλακή του Δικτάτορα Ι. Μεταξά κατέληξε σε εξέγερση όπου το καθεστώς χρειάστηκε τη συμβολή του στρατού και του πολεμικού ναυτικού προκειμένου να τη καταστείλει.
Σημαδιακή και ταυτόχρονα σημαντική για την ιστορική μνήμη η σημερινή ημέρα τόσο για τα γεγονότα του 1936 όσο και για την ήττα του ναζισμού το 1945.
ΜΕΡΑ25: «ΝΑ ΞΑΝΑΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΗ ΤΟΥ’36»
Η Ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25/Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά τιμά τη μνήμη της εργατικής εξέγερσης του 1936 στη Θεσσαλονίκη και σήμερα το πρωί στις 11,00 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης θα καταθέσει στεφάνι στη μνήμη όσων έπεσαν και αγωνίστηκαν στις 9 Μάη 1936.
Σε ανακοίνωση της η εκλογική επιτροπή Θεσσαλονίκης της Ενωτικής πρωτοβουλίας Μέρα25/Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά αναφέρει:
«Στην ιστορία των εργατικών αγώνων και της ταξικής πάλης, πολλές σελίδες του ανεκπλήρωτου δίκιου των εργαζομένων, κουβαλώντας ακόμη το φορτίο των θυσιών τους, ζωντανεύουν συχνά, αναζητώντας τη δικαίωσή τους στο σήμερα, διεκδικώντας μόνιμη και μοναδική θέση, στη συλλογική μνήμη.
Μια από αυτές τις ανεξίτηλες σελίδες, είναι και η 9η Μάη του 1936 (δυστυχώς ακολούθησαν κι άλλοι, όπως ο Μάης του ΄63 και του ‘68), όπου οι απεργοί, εργάτες, τεχνίτες καπνεργάτες και αυτοκινητιστές, που βγήκαν στους δρόμους, διεκδικώντας συλλογική σύμβαση εργασίας, βρέθηκαν απέναντι στη βία της χωροφυλακής του Μεταξά, με απολογισμό 20 νεκρούς και 300 τραυματίες.
Για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το 8ωρο, την Κυριακάτικη αργία κ.ά., ζητήματα που καταπατούνται βάναυσα σήμερα από το κεφάλαιο, κάποιοι και κάποιες αγωνίστηκαν και πλήρωσαν με το αίμα τους. Κι αυτό, είναι μια ακριβή παρακαταθήκη, η οποία δεν μας επιτρέπει να αφήσουμε αυτές, και άλλες κατακτήσεις, να γίνουν θυσία στον βωμό των βάρβαρων πολιτικών λιτότητας και του κέρδους των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Ο Μάης του 2024 βρίσκει εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, σε ακόμη πιο δύσκολη θέση, με τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς, τις συντάξεις, την εργασία, σε καρατόμηση. Με την ακρίβεια να κατατρώει τις ελάχιστες αυξήσεις και ό,τι απέμεινε από μισθούς και συντάξεις μετά τα 13 χρόνια των μνημονίων, με τα εργατικά ατυχήματα να αυξάνονται, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να αποτελούν την κανονικότητα.
Είναι φανερό ότι οι ισχυροί του πλανήτη, η Ε.Ε., οι ΗΠΑ, οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, συνεχίζουν την επίθεση στον κόσμο της εργασίας, προκειμένου το κεφάλαιο να αυξήσει ή να διατηρήσει τα κέρδη του, ειδικά μέσα στις αντίξοες συνθήκες ενός πολέμου, για τον οποίο σπαταλούνται δισεκατομμύρια ευρώ, σε βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και παράλληλα να εδραιώσει ένα καθεστώς γαλέρας στους εργασιακούς χώρους.
Η ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά Θεσσαλονίκης, τιμώντας τους νεκρούς εργάτες του Μάη του 36, αλλά και όσους έδωσαν το αγωνιστικό παρών εκείνες τις τραγικές και συνάμα ελπιδοφόρες μέρες, καταθέτει στεφάνι στο Μνημείο του Εργάτη, μπροστά στο ΕΚΘ, αύριο Πέμπτη, 9 Μάη, στις 11:00 πμ. Παράλληλα, απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, νέους, άνεργους, μετανάστες, να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων και να συνεχίσουμε την ένδοξη ιστορία της εργατικής τάξης, πατώντας πάνω στα χνάρια των πιο λαμπρών στιγμών της, δίνοντας ενωτικούς και συντονισμένους αγώνες, χωρίς υπαναχωρήσεις και ενδοτικότητες, μέσα από μια νέα, αγωνιστική αφετηρία του εργατικού και λαϊκού κινήματος, για την ανακοπή των επερχόμενων νέων επιθέσεων, την ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων, όλων των μνημονιακών διατάξεων, και όλου του πολιτικού κατεστημένου που τα ψήφισε, τα εφάρμοσε, και τα στηρίζει.»
9 ΜΑΗ 1936 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΟ ΑΙΜΑ
Τα αιματηρά γεγονότα του Μάη του 1936 στην Θεσσαλονίκη ξέσπασαν αυθόρμητα, με αφορμή την απεργία του καπνεργοστασίου «Κομέρσιαλ».
Οι εργάτες είχαν υποβάλει τα αιτήματά τους στον εργοδότη και όταν αυτός τα απέρριψε, κατέλαβαν το εργοστάσιο, κλείστηκαν μέσα σε αυτό και με πανό και μαύρες σημαίες στα παράθυρα ζητούσαν συμπαράσταση των άλλων εργοστασίων. Σε λίγες μέρες κηρύσσεται παν – καπνεργατική απεργία κι από τις δύο συνομοσπονδίες και σωματεία, των συντηρητικών από τη μια και της Ενωτικής – που επηρέαζε το ΚΚΕ – από την άλλη.
Ο αναρχικός μπάρμπα Γιάννης Ταμτάκος, ο οποίος εκείνη την εποχή εργαζόταν ως τσαγκάρης στα απομνημονεύματά του έχει καταγράψει τα σημαντικά γεγονότα εκείνης της ημέρας στη Θεσσαλονίκη, καθώς ο ίδιος είχε λάβει ενεργά μέρος τόσο στην απεργία όσο και στην εξέγερση.
Πράγμα που λίγο αργότερα το πλήρωσε εξοριζόμενος από το καθεστώς Μεταξά στη Γαύδο που τότε ονομαζόταν σαν εξορία το “νησί του Διαβόλου” για τις άθλιες συνθήκες διαμονής των εξόριστων.
Γράφει ο μπαρμπα-Γιάννης Ταμτάκος:
«Στη Θεσσαλονίκη υπήρχε μία φασιστική οργάνωση η 3Ε, με την οποία είχαμε συνέχεια προβλήματα. Ακόμα και όταν πηγαίναμε φαντάροι μας δημιουργούσαν προβλήματα.
Πήγαιναν στα αποχωρητήρια του στρατώνα, ζωγράφιζαν σφυροδρέπανα με τα περιττώματα και περίμεναν πότε θα πάμε εμείς, ώστε όταν βγούμε να μας χρεώσουν αυτές τις πράξεις, ήταν δηλαδή παρακρατικοί προβοκάτορες.
Όταν ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία, έκαναν μία παρέλαση με κράνη και φυσικά ντύθηκαν με γερμανικές στολές στην Κατοχή. Πριν την κατοχή, τους είχαν δώσει όπλα και ήταν απεργοσπαστική ομάδα. Η γενική εξέγερση του 1936 βρήκε δύο συνδικαλιστικές οργανώσεις, την ενωτική ΓΣΕΕ – το ΚΚΕ ο βασικός της κορμός – και τη δεξιά του Καλομοίρη.
Κάτω από τις πιέσεις της βάσης, ενώθηκαν τα καπνεργατικά τμήματα των δύο ομοσπονδιών. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από το εργοστάσιο Κομέρσιαλ, στο οποίο κλείστηκαν μέσα οι εργάτες, όταν δε δέχτηκε τα αιτήματά τους ο εργοδότης. Κρέμασαν κόκκινες και μαύρες σημαίες από τα παράθυρα και ζήτησαν συμπαράσταση και από τους άλλους κλάδους. Έτσι σιγά – σιγά εξελίχθηκε σε πανθεσσαλονική απεργία.
Εμείς κάναμε κινητοποιήσεις συμπαράστασης και σε μία από αυτές στη διασταύρωση Βενιζέλου και Εγνατίας, οι χωροφύλακες όταν μας είδαν συγκεντρωμένους, πυροβόλησαν και σκότωσαν 4 – 5 εργάτες.
Συνολικά ο αριθμός των σκοτωμένων ανέβηκε αργότερα σε 12 και σε 300 τραυματίες.
Eκείνες τις μέρες είχαμε κλείσει τους χωροφυλάκους στα τμήματα και μάλιστα σκεφτόμαστε να τους βάλουμε φωτιά, γιατί αυτοί ήταν η πηγή του κακού.
Όταν έγιναν οι σκοτωμοί χτυπούσαν οι καμπάνες και όλος ο κόσμος μαζεύτηκε στο κέντρο.
Ήμασταν σε μία περίοδο που υπήρχε και η ισπανική επανάσταση και πολλοί εργάτες σήκωναν τα χέρια και φώναζαν «επανάσταση.
Αυτή η σφαγή προκαλεί την αγανάκτηση και εξέγερση των εργατών.
Το τι έγινε είναι απερίγραπτο. Να κτυπούν οι καμπάνες πολλών εκκλησιών του Αγ. Δημητρίου καλώντας τον κόσμο σε εξέγερση, να γεμίζουν οι δρόμοι από αγανακτισμένες μάζες από τις διάφορες συνοικίες, άνδρες και γυναικόπαιδα με άγριες διαθέσεις να λυντσάρουν χωροφύλακες με πέτρες, να φωνάζουν «κάτω οι δολοφόνοι», άλλοι πάλι να θέλουν να βάλουν φωτιά στα τμήματα στα οποία οι δολοφόνοι αναγκάσθηκαν να κλειστούν μέσα και κάτω από το κτίριο του Διοικητηρίου στο υπόγειο.
Άλλοι εργάτες ζητούσαν όπλα κι αυτοί να καταγγέλλονται σαν προβοκάτορες από τους σταλινικούς.
Οι σταλινικοί που ήταν πριν υπέρ της γενίκευσης των απεργιών τώρα προσπαθούν να συγκρατήσουν τις εξεγερμένες μάζες για να μην κάμουν έκτροπα (εδώ πρέπει να σημειώσω όταν ο γραφών μιλούσε στην οδό Εγνατίας και Βενιζέλου γωνία, ανεβασμένος σ’ ένα περίπτερο σε ογκώδη συγκέντρωση.
Ο σταλινικός κούτβης Σολομών Κοέν, στέλεχος του ΚΚΕ, διέδιδε στους συγκεντρωμένους πως εγώ που μιλάω πάνω στο περίπτερο, ήμουν χαφιές,
Τότες μια ομάδα από νέους τσαγκαράδες που με γνώριζαν καλά του είπαν να ντρέπεται λιγάκι για την συκοφάντηση που έκαμε γιατί αν τον έπιαναν, του είπαν, οι εργάτες που δεν τον ξέρουν στην αγανάκτησή τους θα τον ξέσκιζαν.
Ας σημειωθεί πως η ομάδα αυτή των νέων ήταν σταλινικοί της κομματικής νεολαίας, κι ακόμη του είπαν πως εγώ δεν είμαι δικός τους αλλά ένας τίμιος εργάτης.
Τα παιδιά ήρθαν και μου το είπαν για να προσέχω – αυτός έφυγε, όπως όμως αποκαλύφθηκε αργότερα με τη δικτατορία του Μεταξά, είχε παραδώσει στην ασφάλεια τους περισσότερους σταλινικούς ισραηλίτες και έλληνες στη Θεσσαλονίκη, όπως φαίνεται από χρόνια δούλευε για λογαριασμό της ασφάλειας μέσα στο ΚΚΕ…
Οι μάζες είναι τώρα κυρίαρχες στους δρόμους και τότες δίνεται η εντολή να επέμβει ο στρατός.
Ο στρατός όμως από την πρώτη στιγμή δείχνει φιλικές διαθέσεις και συμπάθεια στους εργάτες, οι οποίοι χειροκροτούν τους στρατιώτες και τους αγκαλιάζουν.
Ο στρατός είναι στην ουσία με το μέρος των εργαζομένων. Συναδελφώνονται σχεδόν με το πλήθος και αυτό το βλέπουν οι ανώτεροί τους,
Ο στρατηγός Ζέπος αφού είδε ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τον στρατό της Θεσσαλονίκης (οι χωροφύλακες ήταν πανικόβλητοι και κλεισμένοι στα αστυνομικά τμήματα) άρχισε να δίνει υποσχέσεις πως όλα τα ζητήματα των εργατών θα ικανοποιηθούν.
Τα θύματα και οι οικογένειές τους θα αποζημιωθούν, οι δε ένοχοι θα τιμωρηθούν και πολλά άλλα. Οι αρχηγοί των εργατών, ο αξιοθρήνητος βουλευτής τους ΚΚΕ Μιχ. Σινάκος, ο Απόστ. Κρόζος και ο Σταυρίδης, που ήταν συντηρητικός, κάμουν δεκτές τις υποσχέσεις του στρατηγού Ζέπου και καλούν τους εργάτες να δώσουν εμπιστοσύνη στο «λόγο τιμής» ενός ανώτατου αξιωματικού και να πάνε ήσυχα στα σπίτια τους.
Έτσι κατέληξε και κατάρρευσε προδομένη μια μεγαλειώδης εξέγερση. Την άλλη μέρα αντίς να ικανοποιηθούν τα ζητήματα των εργατών και να αποζημιωθούν οι οικογένειες των θυμάτων, η κυβέρνηση μετέφερε από τη Λάρισα νέο στρατό και ιππικό της εμπιστοσύνης της.
Επίσης το λιμάνι της Θεσσαλονίκης γέμισε από πολεμικά πλοία, η πόλη τώρα στρατοκρατείται, αρχίζουν οι συλλήψεις και οι σταλινικοί με προκήρυξή τους καταγγέλλουν το Ζέπο που δεν κράτησε το λόγο της στρατιωτικής του «τιμής». »
9 ΜΑΗ 1945: Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ
Στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43 π.μ., στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, υπογράφεται η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας.
Στις 30 Απριλίου 1945 ενώ ο κόκκινος στρατός βρίσκετε σε απόσταση αναπνοής από το Pάιχσταγκ ,ο Xίτλερ στις 3.30 περίπου το μεσημέρι στο θωρακισμένο καταφύγιο του στην καγκελαρία αυτοκτονεί, οι στενοί συνεργάτες του προσπαθούσαν πανικόβλητοι να δραπετεύσουν.
Στις 21:.50 ο κόκκινος στρατός ύψωνε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, τη Σημαία της Νίκης, στον κεντρικό Τρούλο του Ράιχσταγκ, (γερμανικό κοινοβούλιο). Ο Χίτλερ αφού έχει αυτοκτονήσει, οι επιζώντες διάδοχοί του υπογράφουν την άνευ όρων συνθηκολόγηση.
Η υπογραφή της συνθηκολόγησης έγινε στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43 π.μ..Την ανώτατη γερμανική στρατιωτική διοίκηση εκπροσώπησαν ο στρατάρχης Κάιτελ, ο ναύαρχος Φρίντερμπουργκ και ο στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ.
ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
Η σημερινή ημέρα μας θυμίζει την ιστορική στιγμή όπου ο Άνθρωπος τσάκισε τον φασισμό.
79 χρόνια μετά, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ξαναφέρνει στο προσκήνιο τον νεοφασισμό, τον νεοναζισμό σε πολλές γωνιές του πλανήτη και τον πολλαπλασιασμό των πολέμων ανά την υφήλιο. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στηρίζει, επεκτείνει, πολλαπλασιάζει με κάθε τρόπο τις πολεμικές συγκρούσεις με αποκορύφωμα την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από την σιωνιστική δολοφονική μηχανή του Ισραηλινού καθεστώτος.
Σ” έναν σημαντικό αριθμό χωρών επικρατεί ένας λαϊκισμός που περιλαμβάνει μια νεοναζιστική φράξια. Όσον αφορά την Ελλάδα, βρίσκεται αντιμέτωπη μ” έναν νεοναζισμό που έχει ενδυθεί τα κουρέλια του λαϊκισμού. Στηρίζεται σ” ένα πελατειακό σύστημα, μια αγορά της φιλανθρωπίας που βρωμάει περιφρόνηση για τον άνθρωπο. Η πολιτική της φιλανθρωπίας δεν αποτελεί λύση. Πρέπει να είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ζώνες μη εμπορευματικής διαβίωσης, όπου οι άνθρωποι θα ανακαλύπτουν ότι έχουν τα μέσα να εγκαθιδρύσουν καλύτερες συνθήκες ζωής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η εθνικιστική βλακεία είναι στο σημείο να μετατρέψει την «Ελλάδα über alles» σε στρατόπεδο εξόντωσης.
Ωστόσο, είναι απαραίτητο να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε απειλή που κλονίζει τη θέλησή μας να δημιουργήσουμε ελεύθερες περιοχές, χειραφετημένες από τον ολοκληρωτισμό της οικονομίας της αγοράς.
Μπροστά στον νεοφασιστικό ιό του παρόντος, ας υψώσουμε ένα «τάφρο ιδεών και αξιοπρέπειας», μαζικής πάλης για την υπεράσπιση της ειρήνης, της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού. Οι λαοί δεν ξεχνούν. Η ιστορία δεν ξαναγράφεται.