ΚΙΣΙΓΚΕΡ: ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ… ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ενας άνθρωπος που στα χέρια του κράτησε τις τύχες αλλά και το αίμα χιλιάδων ανθρώπων στον πλανήτη, που υπέθαλψε πραξικοπήματα από τη Χιλή και την Κύπρο μέχρι την Ινδονησία, με μόνο κριτήριο τα συμφέροντα των ΗΠΑ, πέθανε έχοντας συμπληρώσει 100 χρόνια ζωής.

Ο Χένρι Κίσιγκερ ασκούσε ως τον θάνατό του τεράστια πολιτική επιρροή. Ο Κίσινγκερ μετατράπηκε σε παγκόσμια μορφή της διπλωματίας, όταν επί Ρίτσαρντ Νίξον ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου εθνικής ασφαλείας και κατόπιν υπουργού Εξωτερικών, τα οποία κατείχε από το 1973 ως το 1975, ενώ παρέμεινε Υπουργός Εξωτερικών ως το 1977, επί προεδρίας Τζέραλντ Φορντ.

Βασικός εκφραστής της realpolitik, χρησιμοποίησε τη διπλωματία για να προωθήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, επιδίωξε την αποκλιμάκωση των εντάσεων με τη Σοβιετική Ένωση και την προσέγγιση με την Κίνα του Μάο, όπου με άκρα μυστικότητα προετοίμασε την ιστορική επίσκεψη του προέδρου Νίξον στο Πεκίνο, το 1972.

Διεξήγαγε, επίσης, με άκρα μυστικότητα, διαπραγματεύσεις, για να τερματιστεί ο πόλεμος του Βιετνάμ, στο πλαίσιο των οποίων βραβεύτηκε με Νόμπελ Ειρήνης, με τη βράβευσή του να θεωρείται μέχρι σήμερα ως η πλέον αμφιλεγόμενη στην ιστορία…

Ανακοίνωση από το ΜέΡΑ25:

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Κίσιγκερ το ΜέΡΑ25 επισημαίνει:

Τον Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος εγκατέλειψε πλήρης ημερών τον κόσμο που προσωπικά φρόντισε να γίνει χειρότερος, ο ελληνικός λαός τον γνώρισε πολύ καλά ως την μετεμψύχωση του Μέττερνιχ και ως έναν από τους υπεύθυνους της διχοτόμησης της Κύπρου.

Ακόμα κι αυτός, ο Χένρι Κίσινγκερ, ο άνθρωπος που έβαψε τα χέρια του με το αίμα εκατομμυρίων θυμάτων στην Ινδοκίνα, που υποκίνησε τον Πινοσέτ και την Κυπριακή τραγωδία – ακόμα κι αυτός κατέκρινε τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την Ουκρανία και τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο εναντίον της Κίνας.

Τυχοδιωκτισμό τον οποίο, δυστυχώς, τα μνημονιακά μας κόμματα (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Δημοκρατία) ανέδειξαν ως ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής μας πολιτικής!