Μπορεί να μην εμφανίζεται ή να μιλάει συχνά δημόσια ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, ωστόσο όταν το κάνει… δεν μας λέει τίποτα σημαντικό. Και αυτήν την φορά, μιλώντας στο STAR FORUM ‘24, αναφέρθηκε γενικά και αόριστα, στις «ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να αφουγκραστούν προσεκτικά και να απαντήσουν πειστικά στις ανησυχίες των πολιτών», ενώ εξήρε το δόγμα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», επαναλαμβάνοντας για ακόμη μία φορά την προπαγανδιστική προσέγγιση της συντηρητικής πλευράς της κοινωνίας και των πολιτικών, ότι όταν αναγνωρίζουμε τα δικαιώματα σε ομάδες ανθρώπων που δεν τα έχουν, τότε τα «αφαιρούμε» από τους υπόλοιπους.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από σεβασμό στις αξίες, τις παραδόσεις τους και τις ρίζες τους τον πατριωτισμό και την εθνική τους ταυτότητα, το ρόλο της οικογένειας, την θρησκευτική τους πίστη. Έχουν ανάγκη να πειστούν ότι δεν μπορεί στο όνομα ενός δικαιωματισμού να μην γίνονται εξ ίσου σεβαστά τα δικά τους δικαιώματα».
Αναφερόμενος στο δημογραφικό το οποίο χαρακτήρισε ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του έθνους και ως εκ τούτου το κρισιμότερο εθνικό θέμα στα χρόνια που έρχονται ο κ. Καραμανλής είπε: «Σε κάθε περίπτωση απαιτείται η επεξεργασία και εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης και στοχευμένης οικογενειακής πολιτικής. Με απλά λόγια, πολιτική για την στήριξη της οικογένειας και την αύξηση της γονιμότητας. Μια τέτοια πολιτική περιλαμβάνει από τη μια ένα πλέγμα μέτρων και κινήτρων φορολογικού, εργασιακού και επιδοματικού χαρακτήρα. Και από την άλλη αντίστοιχη δέσμη μέτρων κοινωνικού χαρακτήρα που σχετίζονται με την φροντίδα κατά την βρεφονηπιακή ηλικία, την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Καίρια παράμετρος σε αυτή την δέσμη είναι και μια πολιτική διευκόλυνσης για τα νέα ζευγάρια να αποκτήσουν στέγη».
Κλείνοντας ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για ένα «υπαρξιακό πρόβλημα» καλώντας σε «εθνικό συναγερμό», και χαρακτηρίζοντας το δημογραφικό ως «τη μεγαλύτερη, από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε».
Όσον αφορά την πολιτική σκηνή, επισήμανε ότι «πολιτικά κόμματα που πρωταγωνίστησαν για πολλές δεκαετίες εξαϋλώνονται, ενώ η ομαλή εναλλαγή στην εξουσία μετριοπαθών κομμάτων με όχι διαμετρικά αντίθετους προσανατολισμούς είναι παρελθόν», επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά αυτό που πολλοί διαπιστώσει τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα (αλλά και στην Ευρώπη): ότι τα αστικά, κυβερνητικά κόμματα δεν διαφέρουν, και ότι ουσιαστικά όλα αυτά τα χρόνια απλά εναλλάσσονταν στις κυβερνήσεις, χωρίς να διαφέρουν σε πολλά, ούτε να προσφέρουν κάτι εναλλακτικό.