Με την λέξη Νάκμπα, (Αραβικά: Yawm an-Nakba, Ελληνικά: «Μέρα της Καταστροφής»), αναφέρονται οι Παλαιστίνιοι στην επομένη ημέρα της ιδρύσεως του Ισραήλ ως κρατικής οντότητος, ταυτόχρονα με τον εορτασμό της μνήμης για την αποκαλούμενη Έξοδο των Παλαιστινίων του 1948.
Ο όρος χρησιμοποιείται από τους παλαστίνιους για να περιγράψει τόσο τα γεγονότα του 1948 όσο και τη συνεχιζόμενη κατοχή των Παλαιστινίων στα παλαιστινιακά εδάφη (στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας), καθώς και τη δίωξη και τον εκτοπισμό τους στα παλαιστινιακά εδάφη και σε παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλη την περιοχή.
Οι αρχές της Παλαιστίνης, οι Παλαιστίνιοι σε κάθε σημείο του κόσμου αλλά και οι μουσουλμανικές χώρες τιμούν στις 15 Μαΐου κάθε έτους την Ημέρα της Καταστροφής (Νάκμπα)
Η ημέρα της Νάκμπα στις 15 Μαΐου σηματοδοτεί την εκτόπιση περισσότερων από 700.000 Παλαιστινίων μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Πρόκειται -από την πλευρά των Παλαιστινίων- για μια ετήσια εκδήλωση σε ανάμνηση του εκτοπισμού χιλιάδων ομοεθνών τους από τις πατρογονικές τους εστίες κι αποτελεί στην ουσία ημέρα μνήμης για την απώλεια της πατρίδος τους και τον ξεριζωμό των μισών της κατοίκων.
Στη χώρα μας η μέρα της Νάκμπα θα τιμηθεί με διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις.
Στην Αθήνα πολιτικές αριστερές οργανώσεις, σχήματα και αναρχικές/αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες με κείμενα τους καλούν στο Πάρκο Ελευθερίας (μέγαρο Μουσικής) σε πορεία προς την Αμερικάνικη και Ισραηλινή πρεσβεία στις έξι το απόγευμα, ενώ άλλοι φορείς καλούν την ίδια ώρα στο Σϋνταγμα.
ΜΕΡΑ25 | ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Η ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, στηρίζει το κάλεσμα των οργανώσεων – συλλογικοτήτων – πρωτοβουλιών για την Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, και καλεί και συμμετέχει στην πορεία της 15/5/24, επέτειο της Νάκμπα, στο πάρκο Ελευθερία 6:00 μμ και πορεία στην Αμερικάνικη και Ισραηλινή Πρεσβεία.
Σε κείμενο της Η Ενωτική πρωτοβουλία αναφέρει:
«Επί εβδομήντα χρόνια μετά την Νάκμπα (Καταστροφή) που ξεκίνησε στις 15/5/1948, όταν πάνω από 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν βίαια από την γη και τα σπίτια τους για να ιδρυθεί τεχνητά το κράτος του Ισραήλ, ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει διαχρονικά μια επεκτατική πολιτική διαρκούς αφαίρεσης γης από τους Παλαιστίνιους και δημιουργίας παράνομων ισραηλινών εποικισμών στα παλαιστινιακά εδάφη, που συνοδεύονται από εκτοπισμούς, με στρατιωτικά μέσα, των Παλαιστινίων κατοίκων και από ένα άγριο καθεστώς κατοχικού απαρτχάιντ. Κλιμάκωση αυτής της σταθερά ακολουθούμενης από το Ισραήλ πολιτικής είναι η αδιάκοπη σφαγή, που πραγματοποιεί εδώ και επτά μήνες ο ισραηλινός στρατός στην Γάζα, με αποκορύφωμα τους βομβαρδισμούς αμάχων και τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ράφα.
Στην σφαγή αυτή, ο ισραηλινός στρατός έχει την αμέριστη βοήθεια των συμμάχων του στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, που στηρίζουν τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου και την γενοκτονία αμάχων, καθώς το κατοχικό κράτος αποτελεί βασικό πυλώνα στήριξης των στρατιωτικών και οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ στην Μ. Ανατολή. Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να στηρίξει τον σφαγέα Νετανιάχου, τόσο πολιτικά όσο και με την αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, συμμετέχοντας έτσι σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που πλέον παίρνει διαστάσεις που απειλούν ευρύτερα την διεθνή ειρήνη, ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού είναι δίκαιη. Είναι αντίσταση στην κατοχή και στο απαρτχάιντ, στις φυλακίσεις χωρίς δίκες, στα βασανιστήρια, στις συλλήψεις ακόμα και μικρών παιδιών, στις δολοφονίες Παλαιστινίων αμάχων, στο τείχος που χτίστηκε για να αποκόψει τον παλαιστινιακό πληθυσμό από τα χωράφια και τις δουλειές του, στις ειδικές άδειες που χρειάζονται οι Παλαιστίνιοι για να κινούνται μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Είναι αντίσταση στον πλήρη έλεγχο της ενέργειας, της διακίνησης τροφίμων και υγειονομικού υλικού, ακόμα και του ίδιου του νερού από το κράτος και τον στρατό κατοχής.
Σε αυτόν τον αγώνα η παλαιστινιακή αντίσταση έχει την στήριξη όλων των προοδευτικών δυνάμεων της υφηλίου, ιδιαίτερα της νεολαίας, που χτίζουν μέτωπα αντίστασης στον πόλεμο και στην γενοκτονία.
Στηρίζουμε τον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, καλούμε και συμμετέχουμε στη συγκέντρωση στο Πάρκο Ελευθερίας και στην πορεία προς τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, στις 6 μμ. την Τετάρτη 15/5.
• Για να σταματήσουν αμέσως οι βομβαρδισμοί στην Γάζα και η γενοκτονία των Παλαιστίνιων.
• Για να σταματήσει κάθε συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο που κήρυξε το Ισραήλ.
• Για την πλήρη απεμπλοκή της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και τους πολεμικούς σχεδιασμούς του.
• Για την λευτεριά και την τελική νίκη του παλαιστινιακού λαού.»
Επίσης σήμερα στις 8.30 το απόγευμα η ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, διοργανώνει εκδήλωση στον Κινηματογράφο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21, Αθήνα 104 34) για την ευρωπαϊκή Νάκπα:
Για δεκαετίες η ΕΕ στηρίζει το καθεστώς του Ισραήλ στη συγκάλυψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας με κυριότερο τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, η οποία έχει μπει στην πιο εντατική της φάση τους τελευταίους μήνες.
Το ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, μαζί με τα MERA25 Γερμανίας και Ιταλίας και την ευρωβουλεύτρια Clare Daly από την Ιρλανδία, έχουμε θέσει ως βασικό πολιτικό άξονα αυτών των ευρωεκλογών την απαίτηση να σταματήσει η γενοκτονία, να υπάρξει κατάπαυση του πυρός και να δικαιωθεί επιτέλους ο δίκαιος αγώνας των Παλαιστινίων για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Σε αυτή την εκδήλωση, ομιλητές από όλη την Ευρώπη θα παρουσιάσουν τόσο την ευρωπαϊκή διάσταση του παλαιστινιακού αγώνα όσο και το μεγάλο διακύβευμα αυτών των εκλογών που αφορά την ελευθερία του λόγου και τον ρόλο της ΕΕ στον κόσμο και στο μέλλον της Παλαιστίνης.
Μιλούν:
▪ Γιάνης Βαρουφάκης,
Γραμματέας ΜέΡΑ25 και υπ. ευρωβουλευτής
▪ Κλερ Ντέιλι,
Ευρωβουλεύτρια
▪ Κάριν Ντε Ρίγκο,
επικεφαλής ευρωψηφοδελτίου MERA25 Γερμανίας
▪ Φεντερίκο Ντόλτσε,
επικεφαλής ευρωψηφοδελτίου MERA25 Ιταλίας
▪ Ίρις Χέφετς,
ακτιβίστρια, Εβραϊκή Φωνή για την Ειρήνη
Χαιρετίζουν:
▪ Μαριάνα Τσίχλη,
Γραμματέας ΛΑΕ-ΑΑ
▪ Φαΐσαλ Ζαχαρία Ελ Μασρί,
υπ. ευρωβουλευτής
ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΝΑΚΜΠΑ
Τα θεμελιώδη γεγονότα της Νάκμπα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια και λίγο μετά τον Παλαιστινιακό πόλεμο του 1948, συμπεριλαμβανομένου του 78% της Παλαιστίνης υπό Βρετανική Εντολή, που κηρύχθηκε το κράτος του Ισραήλ, της απέλασης και φυγής 700.000 Παλαιστινίων της ερήμωσης και καταστροφής περισσότερων από 500 παλαιστινιακών χωριών από σιωνιστικές πολιτοφυλακές και η επακόλουθη γεωγραφική διαγραφή, η άρνηση του παλαιστινιακού δικαιώματος επιστροφής, η δημιουργία μόνιμων Παλαιστινίων προσφύγων και η «συντριβή της παλαιστινιακής κοινωνίας».
Η πλειοψηφία των εκτοπισμένων Παλαιστινίων κατέληξαν σε γειτονικές χώρες, στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Δεκάδες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., εκατοντάδες ψηφίσματα της Γενικής Συνελεύσεως του ίδιου οργανισμού, αμέτρητα άλλα ψηφίσματα διεθνών οργανισμών, υπέρ της αναγνωρίσεως των εθνικών δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού, κι υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα εναπομείναντα παλαιστινιακά εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967 (Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας, Ανατολική Ιερουσαλήμ), παραμένουν χωρίς αντίκρισμα.
Η ημέρα ανακηρύχθηκε και καθιερώθηκε επίσημα από τον Γιάσερ Αραφάτ το 1998, αν και η ημερομηνία χρησιμοποιήθηκε ανεπίσημα στις διαδηλώσεις ήδη από το 1949. Η ίδια ημέρα, η 15η Μαΐου κάθε έτους, είναι γενέθλια επέτειος για το κράτος του Ισραήλ στη διάρκεια της οποίας τιμάται ο αποκαλούμενος «Πόλεμος της Ανεξαρτησίας» και κατ’ επέκταση η ίδρυση του Ισραηλινού κράτους.
Οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τον όρο «Νάκμπα» ήταν οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι. Το 1948, ο Ισραηλινός στρατός απευθύνεται με τρικάκια, στους Άραβες κατοίκους της Τίρα της Χάιφα, τους οποίους καλεί να παραδοθούν: «Αν θέλετε να γλυτώσετε από τη Νάκμπα, να αποφύγετε μια καταστροφή, μια αναπόφευκτη εξολόθρευση, παραδοθείτε».
Οι ρίζες της Αλ Νάκμπα ανάγονται στο έτος 1798, την εποχή του Μεγάλου Ναπολέοντα, όταν στη διάρκεια της γαλλικής εισβολής στην περιοχή και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, ο αυτοκράτορας εξέδωσε διακήρυξη που πρόσφερε την Παλαιστίνη ως πατρίδα των Εβραίων υπό την προστασία της Γαλλίας, η ιδέα για ένα κράτος των Ευρωπαίων Εβραίων εκτός Ευρώπης, ένας τρόπος για να εδραιωθεί η γαλλική παρουσία και κυριαρχία στην περιοχή.
76 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑΚΜΠΑ- 76 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Η φετινή όμως Νάκμπα έχει άλλα νοήματα και άλλη σημασία. Και αυτό γιατί η επιχείρηση της Χαμάς στις 7 Οκτώβρη, πέρα από το ότι ανέδειξε όλη αυτή την «σιωπηλή» στρατηγική ετοιμασία που γινόταν, απέδειξε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Οι αεροπορικές βομβιστικές επιθέσεις στην αρχή και στη συνέχεια η χερσαία εισβολή στη Γάζα- σε μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον πλανήτη που ήδη, εξαιτίας του εμπάργκο που είχε επιβληθεί από το 2007 από το κράτος του Ισραήλ, κυριαρχούσε η στέρηση και η εξαθλίωση – έχουν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία κοντά 40.000 Παλαιστινίων, εκ των οποίων παραπάνω από 13.000 νεκρά παιδιά, την καταστροφή κτιρίων, νοσοκομείων, σχολείων, σπιτιών, δρόμων, υποδομών υδροδότησης και υπηρεσιών υγιεινής, την έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας και καυσίμων αναγκαίων για την αγροτική παραγωγή τροφίμων, τη πλήρη στέρηση πόσιμου νερού και ανεφοδιασμού σε τρόφιμα και υλικά περίθαλψης. Ενώ στη Δυτική Όχθη πραγματοποιούνται δολοφονικά πογκρόμ, διώξεις, ξυλοδαρμοί και απολύσεις Παλαιστινίων.
Αυτές τις ημέρες βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κορύφωση της επιχειρούμενης εξόντωσης και γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Το κράτος του Ισραήλ, ταυτόχρονα με τη συνέχιση των χερσαίων και αεροπορικών επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας και την επιβολή του τρόμου στη Δυτική Όχθη, τώρα εισβάλλει στη Ράφα.
Σε αυτή την πόλη έχουν βρει καταφύγιο περισσότεροι από 1.300.000 άνθρωποι, ως αποτέλεσμα των επιθέσεων και καταστροφών στην υπόλοιπη Γάζα, οι οποίοι τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι τόσο με τις συνθήκες λιμοκτονίας, αφού το Ισραήλ απαγορεύει τη διέλευση ανθρωπιστικής βοήθειας, όσο και με τις βόμβες του ισραηλινού στρατού, χωρίς να έχουν δυνατότητα διαφυγής.
Πρόκειται για μια γενοκτονία που πραγματοποιείται με τη συμμαχία των κρατών της Δύσης, που οι χλιαρές τους «ανθρωπιστικές» ανακοινώσεις απλά επιβεβαιώνουν τη συναίνεση και στήριξή τους στις επιχειρήσεις του Ισραήλ, αφού την ίδια στιγμή διατηρούν τις πολιτικές και οικονομικές συμφωνίες μεταξύ τους, ενώ επιτίθενται σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιούνται ανά τον κόσμο και ποινικοποιούν τα σύμβολα του παλαιστινιακού λαού, διατρανώνοντας πως στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού, υπάρχει ένα και μόνο «δίκαιο». Αυτό του ισχυρού που δια της βίας επιβάλλεται στους αδύναμους.