Ανθρακες ο θησαυρός και αναπάντητο το ερώτημα.
Μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι ο Μητσοτάκης και η Ολιγαρχία.
Χωρίς την παραμικρή διάθεση αυτοκριτικής, χωρίς καμιά διατύπωση συγνώμης προς τον ελληνικό λαό για τις επιλογές της σοσιαλδημοκρατίας και της δήθεν μνημονιακής αριστερής διακυβέρνησης και χωρίς την παραμικρή τόλμη για ρήξη με το δόγμα ΤΙΝΑ, περί μη ύπαρξης εναλλακτικής, οι τρεις καλεσμένοι της εκδήλωσης για την Κεντροαριστερά αναλώθηκαν σε… εμπνευσμένα λογύδρια για το Κέντρο, τη Δημοκρατική Παράταξη και την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Μίλησαν για διάλογο και για συνεννόηση ξορκίζοντας το αναπόφευκτο τέλος αυτής της διαδρομής που δεν είναι άλλο από την εκλογική και πολιτική συνύπαρξη των τριών σημερινών εκφάνσεων του ΠΑΣΟΚ. Αν υπάρχει ένα θετικό είναι ότι μεθοδικά απέφυγαν να καταναλώσουν τη λέξη «Αριστερά» η οποία ευτυχώς ακούστηκε μετρημένες φορές. Κάτι είναι και αυτό…
«Μιλάμε για συνεργασίες, όχι για συγχωνεύσεις» είπε η Εφη Αχτσιόγλου, χωρίς να απαντά για τις πραγματικές διαφορές της Νέας Αριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και εξήγησε με επάρκεια πώς λειτουργεί το σύστημα Μητσοτάκη και σε ποιες κοινωνικές συμμαχίες πρέπει να προσβλέπει το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς δεν μπόρεσε, ούτε ακόμα και όταν κλήθηκε από τον συντονιστή Δημήτρη Τερζή, να απαντήσει τι διαφορετικό θα έκανε και σήμερα, αν υποθέσουμε ότι της ασκηθούν και πάλι οι «ασφυκτικές πιέσεις από πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους θεσμούς» που ανάγκασαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και εκείνη τότε ως υπουργό, να συνθηκολογήσουν.
«Δεν συζητάμε για συγκολλήσεις και συνενώσεις» είπε ο Μανώλης Χριστοδουλάκης σε μα ομιλία γεμάτη από ξύλινο λόγο και πομπώδεις αναφορές στο λαμπρό παρελθόν αλλά και μέλλον της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ενώ η μεγάλη του αγωνία ήταν να παραδεχτούν όλοι οι συνομιλητές ότι τη χώρα τη χρεοκόπησε το 2009 ο Καραμανλής και η ΝΔ. Λες και δεν πέρασαν από τότε άλλα 10 χρόνια με συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και με τον ομοτράπεζό του, συμβιβασμένο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να έρθει το 2019, η συντριπτική νίκη του Μητσοτάκη, τον οποίο ακόμα ψάχνουν ποιος θα αντιμετωπίσει.
Την απάντηση προσπάθησε να δώσει δια της αιφνιδιαστικής παρουσίας του και μόνο ο Στέφανος Κασσελάκης. Με τα γνωστά επικοινωνιακά παιχνίδια του, πήρε όλο το «χαρτί» της εκδήλωσης. Εμφανίστηκε την ώρα της ομιλίας της Εφης Αχτσιόγλου προκαλώντας αμηχανία (αλλά και γιουχαΐσματα) στην αίθουσα καταφέρνοντας όμως να τραβήξει πάνω του τα φώτα χωρίς καν να καταδεχτεί να πάρει τον λόγο και να τοποθετηθεί. Φεύγοντας ανέβηκε στο βήμα μόνο για να χαιρετίσει δια χειραψίας τους ομιλητές και τον συντονιστή. Το καλύτερο το επεφύλασσε για τον Διονύση Τεμπονέρα λέγοντας «έχω εδώ τον εκπρόσωπό μου τον Διονύση» θυμίζοντας και δημοσίως ποιος κάνει κουμάντο πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθώντας να «κοντύνει» τον σοβαρότερο εσωκομματικό αντίπαλό του, ακριβώς τη στιγμή που εκείνος επιχειρούσε την ευρύτερης ως τώρα προβολής δημόσια ένταξή του στον χάρτη των… δελφίνων.
Οσο για τον Διονύση Τεμπονέρα, σε μια ομιλία που έμοιαζε περισσότερο με λόγο σε φοιτητικό αμφιθέατρο, μιλώντας για «Δημοκρατικό Κοινωνικό Μέτωπο», δεν κατάφερε (και δεν ήθελε μάλλον) να κρύψει την αγωνία του να ηγηθεί της (όποιας) εσωκομματικής αντιπολίτευσης προκύψει στο επερχόμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αναφορές ακόμα και σε προσωπικό τόνο και στο πρώτο ενικό θύμισαν λίγο από σχολή… Κασσελάκη. Είπε με νόημα πως σε αυτή την προσπάθεια αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως «Προμηθέα» (που δίνει στους ανθρώπους τη φωτιά) και όχι ως Επιμυθέα (αυτόν δηλαδή που βγάζει κατόπιν εορτής συμπεράσματα). «Αυτός είναι ο ρόλος μου» είπε σε πρώτο πρόσωπο. Μπορεί με αυτή την αναφορά να έκανε τους συνεργάτες του Κασσελάκη να αρχίσουν το σερφάρισμα για να βρουν τις ιδιότητες των δύο μυθολογικών προσώπων, ωστόσο η απάντηση ήρθε πληρωμένη λίγο μετά: «Έχω εδώ τον εκπρόσωπό μου» είπε ο Στέφανος φεύγοντας και δείχνοντας πως όσο ο Τεμπονέρας θέλει να είναι στον ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι κάτω από τις εντολές του εκλεγμένου και «αδιαμεσολάβητου» αρχηγού. Από Προμηθέας κάτι σε Σάντσο Πάντσα δηλαδή ο Διονύσης…
Οι παρεμβάσεις του κοινού
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχαν οι παρεμβάσεις από το κοινό που ανέδειξαν με τον τρόπο τους (για όποιον ήθελε να ακούσει προσεκτικά) ότι οι τρεις κομματικοί σχηματισμοί που εκπροσωπούνταν στο πάνελ δεν έχουν καμία ελπίδα να επικοινωνήσουν ξανά με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς.
«Δεν είναι δυνατόν να βάζουν θύτες και θύματα στην ίδια ζυγαριά» και «δεν μπορούν να βγάζουν ανακοινώσεις ίδιες σχεδόν με αυτές της ΝΔ», είπε για τον πόλεμο στη Γάζα ο πρόεδρος της παλαιστινιακής παροικίας στην Ελλάδα. Ποιοι άραγε λέτε; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που στέκονται με το δίκιο της «νόμιμης άμυνας» του Ισραήλ ή μήπως η Νέα Αριστερά που θυμήθηκε το Παλαιστινιακό τις μέρες του διαζυγίου με τον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να βρει ένα κάποιο αφήγημα αποχώρησης και από τότε δεν έχει κάνει την παραμικρή παρέμβαση για τη γενοκτονία στη Γάζα; Κανένας πάντως από το πάνελ δεν του απάντησε.
«Σε ποιους απευθύνεστε, στους πλούσιους; Τι κάνετε για τους 700.000 πλειστηριασμούς που είναι σε εξέλιξη και πώς θα μιλήσετε σε αυτό τον κόσμο που ντρέπεται να πει ότι έχασε το βιος του και κινδυνεύει;» είπε κάποιος άλλος από το κοινό. Και πάλι κανείς δεν του απάντησε. Και τι να του πουν άραγε, για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και το ιδιώνυμο αδίκημα των αντιδράσεων, για τη νομοθεσία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των funds ή μήπως να θυμίσουν πως «25.000 πλειστηριασμοί το χρόνο δεν είναι πολλοί κύριε Σρόιτερ» που έλεγε στον Alpha ο Αλέξης Τσίπρας; Καλύτερη και πάλι η σιωπή.
Και τέλος κάποιος έθεσε το θέμα της πράσινης μετάβασης και της κλιματικής κρίσης. Το επείγον του πράγματος που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Τον άκουσαν με ενδιαφέρον οι εκπρόσωποι των κομμάτων που συμφωνούν στην αναγκαιότητα των εξορύξεων υδρογονανθράκων και στην ευνοϊκή νομοθεσία για εγκαταστάσεις αιολικών και φωτοβολταϊκών από τους ενεργειακούς κολοσσούς της Ολιγαρχίας σε παραγωγική γη αλλά και σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές. Συγκαταβατικά κουνήματα του κεφαλιού ήταν ό,τι καλύτερο απέσπασε ως απάντηση ο ερωτών.
Με λίγα λόγια, άνθρακες ο θησαυρός και αναπάντητο το βασικό ερώτημα της εκδήλωσης: Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος; Σίγουρα κανείς από αυτούς. Ακόμα και αν φτάσουν μοιραία κάποια στιγμή στις συγκολλήσεις / συγχωνεύσεις / συνενώσεις που τόσο ξορκίζουν, η πολιτική δεν αλλάζει. Και το ερώτημα «απέναντι στον Μητσοτάκη, όχι ποιος, αλλά… «πώς», τέθηκε μεν αλλά δεν είχε και πολλές ελπίδες να απαντηθεί μέσα στην αίθουσα.
Προς το παρόν ο Μητσοτάκης μπορεί να κοιμάται ήσυχα.