Συνέντευξη έδωσε τη Πέμπτη 14/3 η Ντόρα Μπακογγιάννη μιλώντας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, «Ενώπιος Ενωπίω». Η Ν. Μπακογιάννη αναφέρθηκε στη περιπέτειά της με τον καρκίνο ενώ επίσης μίλησε για την οικογένεια της και για ποιο λόγο δεν έγινε πρωθυπουργός.
Αυτό που δεν μας είπε στη συνέντευξή της καθώς δεν ρωτήθηκε καν, ήταν για τις ευθύνες της φρουράς της στην υπόθεση του Ιάσονα Λαλαούνη και γιατί δεν έχει γίνει ακόμα η δίκη.
Θυμίζουμε ότι συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από το τραγικό θανατηφόρο τροχαίο έξω από την Βουλή όταν ο οδηγός της Ντόρας Μπακογιάννη, παραβιάζοντας τον σηματοδότη προκειμένου να εισέλθει στη βουλή με το αυτοκίνητό της βουλευτή Χανίων, πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και σκότωσε τον 23χρονο Ιάσονα.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των τριών ετών από το τροχαίο, η αδερφή του Κατερίνα Λαλαλούνη έγραψε ένα συγκινητικό κείμενο κι έστειλε το μήνυμα ότι με την εκδήλωση μνήμης θα θυμίσει σε όλους «ότι δεν πέθανες απλά, ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ, όσο και αν προσπαθούν να το κάνουν να ξεχαστεί».
Η Ντόρα Μπακογιάννη στη συνέντευξή της είπε ανάμεσα στα άλλα:
«Τι έφταιξε και δεν γίνατε πρωθυπουργός;» ρωτήθηκε από τον Νίκο Χατζηνικολάου:
«Δεν έγινα πρωθυπουργός και ήταν πολλοί οι παράγοντες. Έφταιξαν τα δικά μου λάθη, το ότι είμαι γυναίκα και από εκεί και πέρα ενδεχομένως ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να αποδεχτεί σε αυτόν τον ρόλο μια γυναίκα. Υπάρχουν άλλες κοινωνίες που έβαλαν γυναίκες πιο νωρίς», σημείωσε αρχικά.
«Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα παραδοσιακό, συντηρητικό κόμμα. Είχα μια τρομερή επίθεση εκείνη την εποχή, δεν τη θυμάμαι ως μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου αυτή την καμπάνια. Το αποτέλεσμα ήταν ότι προτιμούσαν έναν άνδρα, ακόμη και αν είχε φύγει χρόνια από τη Νέα Δημοκρατία. Δεν έγινε καν αλλαγή καταστατικού. Είναι ένα από τα μεγάλα λάθη μου και είναι διπλό λάθος, γιατί οφείλεται σε εγωισμό. Δεν ήθελα ποτέ να μου πουν ότι φοβήθηκα τον κόσμο και πήγα στο συνέδριο. Σημασία έχει ότι ο καθένας διδάσκεται από τα λάθη του και η πορεία συνεχίζεται καλά.
Το σκεφτόμουν, γιατί είχα πολλά στελέχη της ΝΔ που με ήθελαν, γιατί είχα δικαιωθεί πολιτικά. Κοντοστάθηκα, δίστασα και δεν ήμουν έτοιμη να το περάσω ψυχολογικά. Ο Κυριάκος ήταν έτοιμος, ήταν σίγουρος και του είπα “κάν’ το”. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που δεν ένιωθα ότι είχα το κουράγιο να κάνω την ίδια προσπάθεια.
Η επιλογή αυτή δικαιώθηκε! Η Ελλάδα έχει έναν εξαιρετικό πρωθυπουργό, βλέπω πόσο αγώνα θέλει αυτή η θέση και για μένα είναι μια περίοδος μεγάλης ικανοποίησης. Πικράθηκα και στενοχωρήθηκα και το θεώρησα αδικία, όταν είπε ο Κυριάκος να είμαι εκτός κυβέρνησης.
Πέρασα ένα μεγάλο διάστημα εσωτερικού προβληματισμού. Νιώθεις αδικημένος, κάθεσαι σε μια γωνία και τα σκέφτεσαι. Ευτυχώς πέρασε γρήγορα, γιατί κατάλαβα ότι μπορούσα να προσφέρω και χωρίς τον τίτλο του υπουργού. Εγώ βγήκα καλά από αυτή την ιστορία και στην πρώτη και τη δεύτερη εκλογή μου στα Χανιά.
Ο Κυριάκος μου πρότεινε να είμαι στο Επικρατείας, αλλά ήθελα να είμαι βουλευτής των Χανίων. Το Επικρατείας δεν με ενθουσιάζει ως ιδέα. Για κάποιον σαν εμένα το ένιωσα ότι θα ήταν ως τιμητική αποστρατείας. Είμαι η μόνη βουλευτής που έχει εκλεγεί σε τρεις περιφέρειες της Ελλάδας. Αν μπορείς να τους γυρίσεις πίσω αυτή την εμπιστοσύνη που σου έδειξαν, είσαι πολύ ευτυχής».
Για τη περιπέτειά της με τον καρκίνο ανάφερε:
«Η πρώτη δική μου αντίδραση ήταν παντελώς γελοία, όπως συνήθως είναι γελοίες όλες οι αντιδράσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Έλεγα πως θα το κρύψω από τα παιδιά μου, από τον άντρα μου και τα λοιπά. Τα έβαλα λίγο κάτω γιατί, όταν το έμαθα, ήμουν μόνη μου. Ήθελα να το κρύψω για να μην στεναχωρηθούν και φοβήθηκα. Όλοι νομίζουμε ότι είμαστε αναντικατάστατοι και φοβήθηκα πάρα πολύ πως θα αντιδράσουν. Βεβαίως, μετά επικράτησε η λογική, επικράτησε η αδελφή μου, η Κατερίνα που είναι ο σοβαρός άνθρωπος σε αυτή την οικογένεια . Μου είπε “τι βλακείες είναι αυτές” και τα λοιπά οπότε τους το είπα».
Στην ερώτηση για ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανε, η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, απάντησε: «Σας είπα, τι θα κάνουν τα παιδιά μου. Τα παιδιά είναι το άπαν. Τα παιδιά και τα εγγόνια. Εγώ δεν είχα ποτέ προβλήματα στην ιεράρχηση της αγάπης μου για κάτι. Η οικογένεια μου ήταν πάντοτε πρώτη στην ιεράρχηση. Βεβαίως τα παιδιά μου στην εφηβεία θα έλεγαν πως «όχι, έτρεχες πιο πολύ πολιτικά αντί να ασχοληθείς μαζί μας» αλλά η πραγματικότητα είναι ότι μέσα μου η οικογένεια μου είναι ότι πολυτιμότερο διαθέτω».