Θέλει πραγματικό θράσος να εμφανίζεσαι με προβιά ανυπάκουου ενώ η υπογραφή σου έχει κοσμήσει μνημόνια, αντεργατικούς νόμους, εξορύξεις, χρηματιστήρια ενέργειας και τόσα άλλα. Η φιλολογία περί «ανυπακοής» που αναπτύχθηκε στην πανελλαδική συνδιάσκεψη της Νέας Αριστεράς εξηγείται περισσότερο με όρους… Τριωδίου, που έχει ήδη ανοίξει, παρά με πολιτικά επιχειρήματα.
Το ότι καπηλεύτηκαν το κεντρικό πρόταγμα ενός άλλου κόμματος (εν προκειμένω του ΜέΡΑ25) περί ανυπακοής είναι το λιγότερο. Οι λέξεις είναι εκεί και είναι για όλους θα πει κανείς και κανένας δεν μπορεί να διεκδικήσει πνευματικά δικαιώματα. Τουλάχιστον σε νομικό επίπεδο. Εχει όμως πλάκα να κοιτάς ποιοι μιλούν για ανυπακοή.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μήπως, που υπέγραψε και κυρίως εφάρμοσε το «αριστερό» μνημόνιο και όλους τους εφαρμοστικούς νόμους, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας όπως τον ΟΣΕ;
Ο Γιώργος Σταθάκης που υπερηφανευόταν ότι εμείς μόνοι μας χωρίς πίεση από τους δανειστές φτιάξαμε το Χρηματιστήριο Ενέργειας αυτόν τον ληστρικό μηχανισμό του καρτέλ που σήμερα οδηγεί τη χώρα στην ακριβότερη τιμή κιλοβατώρας σε όλη την Ευρώπη; Η μήπως ο ίδιος που υπέγραφε τις εξορύξεις υδρογονανθράκων μαζί με τον Αμερικανό πρέσβη;
Η Εφη Αχτσιόγλου που επί των ημερών της περιορίστηκε δραστικά το δικαίωμα στην απεργία με βάση τις επιταγές των δανειστών ή μήπως ο Αλέξης Χαρίτσης που τήρησε πιστά όλους του μνημονιακούς περιορισμούς που επέβαλαν οι δανειστές στην Αυτοδιοίκηση και στον δημόσιο τομέα;
Είναι πάντα ενδιαφέρον το να συνειδητοποιείς πόσο παραμύθι μπορεί κάποιος να πουλήσει στον κόσμο της Αριστεράς. Ειδικά της Νέας Αριστεράς.