Mου ‘λαχε ο κλήρος και πρέπει να την γράψω… Ξεκινήσαμε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, μετρημένοι στα δάχτυλα, αλλά με όραμα κι ελπίδα:
-ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗΜΑΣ!
-ΝΑ ΛΥΣΟΥΜΕ, ΤΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ
ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ!
Σήμερα, μετά από 25 χρόνια, είμαστε 25.000 περίπου, ενώ οι πολίτες που προτιμούν τα βιολογικά προϊόντα, περίπου 200.000 και γύρω στα 4.000.000 τα καλλιεργήσιμα στρέμματα.
Περίπου 500 οι παραγωγοί που συμμετέχουν στις βιολογικές λαϊκές αγορές, που τις επισκέπτονται δεκάδες χιλιάδες πολίτες κάθε βδομάδα.
Νομίζω πως είναι ό,τι πιο επαναστατικό έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια.
(Χωρίς να υποτιμώ άλλες προσπάθειες πολιτών και συλλογικοτήτων από τα κάτω).
Το θεωρώ επαναστατικό, γιατί δίνεται πραχτική απάντηση σήμερα στα τρία αυτά σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και της φύσης, δηλαδή στο διατροφικό, στο αγροτικό και στο περιβαλλοντικό. (Χωρίς βέβαια να υποτιμούμε το πιο σοβαρό απ’ όλα που είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο).
Πρέπει να επισημάνουμε επίσης, ότι στην πορεία αυτή αντιμετωπίσαμε την ανελέητη επίθεση από το κράτος και από τα κόμματα εξουσίας, από τα μεγάλα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών, μεσαζόντων κλπ, όπως και από την επιστημονική κοινότητα (πλην εξαιρέσεων). Επίσης, την αδιαφορία – στην καλύτερη των περιπτώσεων – για να μην πω τον πόλεμο των κομμάτων της Αριστεράς, μείζονος και μη, τις συκοφαντίες συμβατικών αγροτών και γεωπόνων, ως αποτέλεσμα της στενοκεφαλιάς και της φασίζουσας νοοτροπίας, αρκετών συναδέλφων και ομάδων βιοκαλλιεργητών.
Ως συμμάχους μας, είχαμε τα οικολογικά και περιβαλλοντικά κινήματα, κυρίως όμως τους βιοκαταναλωτές, ως άτομα-υποστηριχτές, από όλες τις κοινωνικές τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα, ανεξάρτητα από κόμματα και ιδεολογίες.
Επίσης υποστηριχτήκαμε, από τμήμα που ανήκει στον χώρο ελέγχου και της πιστοποίησης, όπως και από τους Δήμους, οι οποίοι, παίρνοντας πολιτικές αποφάσεις, τις περισσότερες φορές ομόφωνα, παρακάμπτοντας την κείμενη νομοθεσία, μας διέθεσαν δρόμους και πλατείες.
Αυτά αποδεικνύουν την υπερκομματικότητα και τη διαταξικότητα των προβλημάτων που αφορά η δράση μας.
Συμμετείχαμε και σε δύο καταλήψεις, σε αυτή της «Δημοτικής Αγοράς» Κυψέλης και της «Πάτμου- Καραβία». Η πρώτη, λειτούργησε επί 6 χρόνια, με μεγάλη επιτυχία, ώσπου, στις18 Αυγούστου του 2012, στις 6 το πρωί, μας περίμεναν δύο διμοιρίες των ΜΑΤ, παρατεταγμένα περιμετρικά της Αγοράς, που την ανακατέλαβαν, με τις ευλογίες βέβαια του τότε δήμαρχου Αθηναίων, απολύτως αυθαίρετα, κατά παράβαση των ειλημμένων αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Η κατάληψη της «Πάτμου-Καραβία», παραμένει έως σήμερα σε λειτουργία.
Οι αυτοδιαχειριζόμενες αγορές δεν είναι πλέον μόνο ένας θεσμός που δημιούργησαν οι βιοκαλλιεργητές εδώ και 26 χρόνια, αλλά κατοχυρωμένες νομικά από τον Ιούνη του 2019.
Δηλαδή ως προς το δικαίωμα των παραγωγών να οργανώνουν και να λειτουργούν τις αγορές τους. Αυτό αποτελεί κομμάτι της δημιουργικής ικανότητας των βιοπαραγωγών και σε αυτό το επίπεδο.
Πολλοί και πολλές, που γνωρίζουν και τα διεθνή, μιλάνε για παγκόσμια πρωτοτυπία.
Δηλαδή, οι βιοκαλλιεργητές να είναι αυτοί που άνοιξαν το δρόμο σε όλους τους αγρότες να μπορούν να λειτουργούν σε αγορές παραγωγών μέχρι και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, παρόλο που οι τελευταίοι απείχαν από τον αγώνα αυτό, εμπλεκόμενοι και διαπλεκόμενοι στις εκφυλισμένες συμβατικές λαϊκές αγορές.
Οι συμβατικοί αγρότες είναι συνάδελφοί μας και δυνάμει βιοκαλλιεργητές, παρότι συνεχίζουν το στραβό δρόμο της χημικής γεωργίας.
-Με το χέρι στην καρδιά θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενικός και δίκαιος.
-Πώς “έγινε η ανάγκη ιστορία” και η ιδέα πραγματικότητα.
-Θα χρειαστώ χρόνο, όρεξη και έμπνευση, στις δύσκολες αυτές μέρες που περνάμε.
-Ο Αγώνας αυτός κερδήθηκε γιατί δόθηκε σωστά.
-Χρειάζεται όμως επαγρύπνηση !
Γιατί… “ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ… ΤΟΣΟ ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”.
Καλύτερα λιγότερα και ελεύθερα – ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΑΝΤΟΥ!