Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν κατέρρευσε το λεγόμενο “Ανατολικό μπλοκ”, χιλιάδες μετανάστες από τις πρώην “κομμουνιστικές” χώρες, πήραν τη φτώχεια τους σε μία σακούλα και ξεκίνησαν να διασχίζουν τα σύνορα προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Ανάμεσα τους και χιλιάδες Αλβανοί πολίτες οι οποίοι διάλεξαν τον πιο κοντινό τους προορισμό, την Ελλάδα. Ανάμεσα τους και πολλά παιδιά τα οποία λίγο αργότερα κάποια από αυτά, διέπρεψαν σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις με τα χρώματα της εθνικής Ελλάδας.
Ένα από αυτά τα παιδιά-μετανάστες ήταν και ο Πύρρος Δήμας, ο οποίος χάρισε στη νέα του χώρα αρκετά μετάλλια και διακρίσεις.
Ο Πύρρος μέσα από τη δουλειά του στα ταρτάν της άρσης βαρών έγινε γνωστός, αποθεώθηκε και αφού γέμισε το άλλοτε άδειο του στομάχι με φαγητό, τη τσέπη του με χρήμα (και την Ελλάδα με δόξα) κάνοντας υπερήφανους τους νέους του συμπατριώτες, αναρριχήθηκε σιγά σιγά στα κέντρα εξουσίας μέσω της πολιτικής.
Δεχόμενος στην αρχή τη πρόταση του ΠΑΣΟΚ που τον τοποθέτησε στη λίστα των βουλευτών επικρατείας το 2012-2015 όπου και εκλέχθηκε βουλευτής και σήμερα-αφού έμαθε προφανώς ότι η πολιτική στην αστική δημοκρατία δεν διαφέρει και πολύ ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας-μεταπήδησε στην αγκάλη ενός ξενοφοβικού κόμματος-αυτού της Ν.Δ. ώστε να κατέβει ως υποψήφιος ευρωβουλευτής με αυτή στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Θα μου πείτε: “καλά ως εδώ, δικαίωμά του” και δεν έχω λόγο να πω κάτι παραπάνω με τη διαφορά ότι ο μετανάστης Πύρρος Δήμας, σήμερα εμφανίζεται ως…μεταναστοφάγος, πιστός στην ξενοφοβική και αντιμεταναστευτική πολιτική του κόμματος της Ν.Δ. με την οποία κατεβαίνει ως υποψήφιος.
Προ ημερών ο Πύρρος Δήμας στα πλαίσια της προεκλογικής του καμπάνιας επισκέφτηκε τον φράκτη του Έβρου. Έναν φράκτη που το Ελληνικό Κράτος κατασκεύασε στα ανατολικά σύνορα της χώρας μας προκειμένου να εμποδίσει την είσοδο χιλιάδων προσφύγων, πεινασμένων και κατατρεγμένων στην Ευρώπη. Δηλαδή όλων αυτών που η ίδια η Δύση έχει δημιουργήσει τόσο με τους επιθετικούς της πολέμους στις χώρες της Ανατολής όσο και με την άγρια επέλαση του καπιταλισμού της “ελεύθερης αγοράς”.
Ο Πύρρος Δήμας προφανώς έπαθε αμνησία (ως αποτέλεσμα ίσως του γεμάτου του στομαχιού). Δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση ώστε να δικαιολογήσω τις δηλώσεις που έκανε μετά την επίσκεψή του στον φράκτη της Ντροπής στον Έβρο.
Συγκεκριμένα ο Δήμας με μια ανάρτησή του στο X (πρώην twitter) δήλωσε: «Τα σύνορα του Έβρου είναι ασφαλή και απροσπέλαστα. Η θωράκιση του Έβρου είναι ουσιαστικά η θωράκιση της Ευρώπης. Εδώ ξεκινά και τελειώνει η Ευρώπη, έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε τους ηρωικούς ακρίτες μας, τους άγρυπνους φρουρούς, προκειμένου εμείς να αισθανόμαστε ασφαλείς».
Εδώ πια έρχεται η λογική να μας κουνήσει το δάχτυλο και δικαίως να μας κάνει να αναρωτηθούμε: πως γίνεται ένας άνθρωπος που κάποτε διέσχισε τα σύνορα κρυφά, πεινασμένος, χωρίς τίποτε και ούτε καν χαρτιά να τα ξεχνά όλα αυτά και να στρέφεται εναντίον χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών όπως ήταν και ο ίδιος;
Στα δεκάδες σχόλια χρηστών του Χ που του θύμιζαν τη καταγωγή του και το ότι και ο ίδιος έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα κάποτε, απάντησε εντελώς πολιτικάντικα-δείχνωντάς μας ότι έχει μάθει πολύ καλά πως διεξάγεται η πολιτική-και κυρίως με ακροδεξιά ρητορική.
Είπε συγκεκριμένα: «Το τείχος της Αλβανίας ήταν για να μας φυλακίσει. Το τείχος του Έβρου είναι για να μας προστατεύσει, όπως συνέβη το 2020».
Πολλές φορές η Δόξα, τα πολλά φράγκα και το γεμάτο στομάχι προκαλούν επιπτώσεις στη μνήμη, ειδικά όταν αυτή είναι τραυματική. Μας κάνουν να ξεχνάμε ποίοι ήμασταν, που γεννηθήκαμε, από που ήρθαμε.
Σε μία χώρα όπου η ακροδεξιά πάντα έβρισκε μια φιλόξενη αγκαλιά στο σημερινό κυβερνών κόμμα της Ν.Δ. στο οποίο υπάρχουν μεταξύ άλλων σε κυβερνητικούς θώκους άτομα από το ακροδεξιό ΛΑ.ΟΣ. του Καρατζαφέρη που τραγουδούσαν κάποτε με γηπεδικό φανατισμό «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ Αλβανέ» ζητώντας μια “καθαρή Ελλάδα” από ξένους και αλλόθρησκους, ο Πύρρος Δήμας βρήκε σήμερα καρέκλα δίπλα τους και φωτογραφίζεται ως ίσος μεταξύ ίσων μαζί τους μπροστά στο μεγαλύτερο σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης για μετανάστες που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, εβδομήντα τόσα χρόνια μετά το γκρέμισμα του Άουσβιτς.
Προσωπικά χαίρομαι που στην εποχή που ο Δήμας ξυπόλυτος και πεινασμένος διέσχιζε τα σύνορα μαζί με χιλιάδες άλλους μετανάστες δεν υπήρχαν οι φράκτες και οι συνοριοφύλακες ώστε να μπορέσουν να περάσουν στις νέες τους πατρίδες και κατόπιν με τη σκληρή τους δουλειά να καταφέρουν να ζήσουν αξιοπρεπώς και με ειρήνη, γιατί κρατώ και τη μνήμη μου δυνατή και τη λογική μου καθαρή.
Και αυτή η ίδια η μνήμη μου και η λογική μου με κάνει να του απαντήσω σήμερα: «Τελικά δεν έγινες άνθρωπος ποτέ, αμνήμων και αχάριστε»