Η έκθεση της εικαστικού Γεωργίας Λάλε «Neighborhood Guilt» (Ενοχές της γειτονιάς) στο ελληνικό Γενικό Προξενείο στη Νέα Υόρκη, πραγματεύεται τα φαινόμενα της γυναικοκτονίας και της ενδοοικογενειακής βίας. Η χρήση σεντονιών που δώρισαν γυναίκες από την Ελλάδα για τη δημιουργία των έργων προσδίδει επιπλέον βάθος και σημασία στην τέχνη της, αναδεικνύοντας τη σύνδεση με τις πραγματικές εμπειρίες των γυναικών.
“Αυτές οι γυναίκες έχουν φαινομενικά λίγα κοινά πράγματα, αλλά όλες έχουν ξαπλώσει σε αυτά τα σεντόνια απελπισμένες και φοβισμένες. Το σπίτι δεν είναι ένα καταφύγιο για ανθρώπους που ζουν σε ένα βίαιο περιβάλλον. Αντιθέτως, εκεί είναι που είναι πιο ευάλωτες, μοναχικές και εκτεθειμένες. Η πλειονότητα των θυμάτων γυναικοκτονιών δολοφονούνται στα σπίτια τους και στα κρεβάτια τους. Οι ζωές τους τελειώνουν στο κρεβάτι που στρώνουν κάθε πρωί. Τα σεντόνια τους απορροφούν το αίμα τους. Παρόμοια σεντόνια με εκείνα που απορροφούν τα δάκρυά μας, που απορροφούν τα όνειρά μας.” Αυτά γράφει το κείμενο που συνοδεύει το έργο.
Πίσω εδώ στην Ελλαδίτσα μας το έργο της Γεωργίας Λάλε, η ροζ σημαία δεν άρεσε καθόλου. Με παρέμβασή του ο επικεφαλής της ακροδεξιάς “Νίκης”, Δημήτρης Νατσιός χθες στη Βουλή κράτησε μια κόλλα Α4 με τυπωμένο το έργο και είπε μεταξύ άλλων ότι “στο Ελληνικό Γενικό Προξενείο παρουσιάστηκε χθες αυτό το κυριολεκτικά κουρέλι ως σημαία μας! Το μόνο χρώμα που δέχεται η γαλανόλευκη, είναι το κόκκινο από το αίμα των ηρώων μας!”. Μετά από λιγότερες 24 ώρες, το έργο αποσύρθηκε με εντολή του υπουργού Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη.
Διαβάζω την είδηση και γίνεται κόμπος το στομάχι μου, η ακροδεξιά φωνή έγινε κυβερνητική εντολή.
Τις νεκρές ηρωίδες μας τι θα τις κάνουμε σας ρωτώ; Κάτω από το χαλί θα τις βάλουμε και αυτές;
Όλα τακτοποιημένα, όλα νοικοκυρεμένα. Πού είναι το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας να απαντήσει στην ακροδεξιά, να δείξει τα στοιχεία και να υποστηρίξει πως η τέχνη είναι αρωγός στην ανάδειξη και αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων και πως δεν θα έπρεπε να τίθεται θέμα λογοκρισίας; Όλα αυτά τη στιγμή που τα στοιχεία στο πρώτο τετράμηνο του 2023 δείχνουν στην Ελλάδα 3.100 καταγεγραμμένα περιστατικά κακοποίησης με θύματα γυναίκες.
Όλα κάτω από το χαλί όμως, με μηδαμινές πολιτικές για την πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας, με καταπάτηση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, με καμία πρόνοια για τις κακοποιημένες γυναίκες. Το μόνο που ξέρουμε είναι να μετράμε νεκρές.
* Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε και στο pressenza