Η γενοκτονία που πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μας στη Λωρίδα της Γάζας θα έπρεπε να μην αφήνει κανέναν σιωπηλό.
Η γενοκτονία αυτή, απόλυτα συνειδητή και οργανωμένη από την πλευρά της Ισραηλινής κυβέρνησης, έχει αποτυπωθεί πλήρως στις δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων του Ισραήλ από τον Ιανουάριο, οι οποίες καλούν στην εκδίωξη των δύο εκατομμυρίων παλαιστινίων που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας, την μεταφορά τους σε άλλες χώρες και την απόδοσή της σε εποίκους “για να κάνουν την έρημο να ανθίσει”.
Έτσι σκέφτονται ότι θα ανθίσει και η Ράφα όπου ετοιμάζεται το μεγάλο ολοκαύτωμα των αποκλεισμένων με επικείμενη αέρια επιχείρηση.
Η επιχειρηματολογία αυτή, που αποδείχτηκε πλήρως κατά τη διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, κατόπιν της σχετικής προσφυγής της Νοτίου Αφρικής, συνοδεύεται με τον χαρακτηρισμό των Παλαιστινίων ως υποδεέστερων όντων, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι της γενοκτονίας προηγείται πάντα η ψυχολογία της σκληρότητας και μια διεστραμμένα δαρβινική υποβάθμιση του ανθρώπου (όπως π.χ. για τους ηγέτες των Χούτου οι Τούτσι χαρακτηρίζονταν κατσαρίδες, ή για τους Ναζί οι Εβραίοι αναφέρονταν ως ποντίκια).
Οι δηλώσεις αυτές που γίνονται σήμερα πράξη και συνιστούν έγκλημα πολέμου έχουν όμως μακρά προετοιμασία. Ήδη από το 2021 επικυρώθηκε ο νόμος περί εθνικού κράτους, κατοχυρώνοντας το Ισραήλ ως εθνικό κράτος του εβραϊκού λαού, αφαιρώντας οποιοδήποτε δικαίωμα από τους Παλαιστινίους υπηκόους του και καθιερώνοντας την επέκταση των εποικισμών ως “εθνική αξία”.
Το απαρτχάιντ έχει καταστεί ήδη από το 2018 επίσημη πολιτική των Ισραηλινών κυβερνήσεων, ενώ οι κυβερνητικά υποστηριζόμενες επιθέσεις εποίκων τόσο στη Γάζα, όσο και στη Δυτική Όχθη είναι μια πρακτική που ακολουθείται επί χρόνια, όπως και οι δολοφονίες διαδηλωτών, οι μαζικές κατασχέσεις παλαιστινιακής γης και περιουσίας, οι εξαναγκαστικές μετακινήσεις, οι κατεδαφίσεις σπιτιών, οι υποχρεωτικές εξώσεις, η άρνηση της υπηκοότητας, ο “εξιουδαϊσμός¨” ολόκληρων περιοχών (όπως η Νεγκέβ ήδη από το 1948).
Και ενώ όλα τα ανωτέρω έχουν πιστοποιηθεί από Διεθνείς Οργανισμούς και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, οι χώρες της Δύσης, οι κυβερνήσεις τους και τα πανεπιστήμια τους, όχι μόνο εξακολουθούν να στηρίζουν με όπλα και επενδύσεις το Ισραήλ, αλλά προσπαθούν να επιβάλλουν τη νεο-Μακαρθική σιγή και σε αυτούς που κινητοποιούνται για να μπει ένα φρένο στην γενοκτονία, όπως οι φοιτητές που δέχονται καταστολή και μαζικές συλλήψεις στις ΗΠΑ, αλλά και σε όσους/ες εκφράζουν την διαμαρτυρία και την αλληλεγγύη τους, όπως ο γραμματέας του ΜΕΡΑ 25 Γιάνης Βαρουφάκης, στον οποίο η γερμανική κυβέρνηση απαγόρευσε την οποιαδήποτε άσκηση δραστηριότητας εντός γερμανικού εδάφους, ο νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης Παλαιστίνιος Γκασάν Αμπου Σιτά, του οποίου απαγορεύτηκε η είσοδος στη Γαλλία, ή η υποψήφια ευρωβουλεύτρια της Ανυπόταχτης Γαλλίας Ρίμα Χασάν που κλήθηκε να απολογηθεί για λεκτική υποστήριξη της τρομοκρατίας!
Το ανάλογο θα ήταν οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία να προβαίναν το 1940 σε συλλήψεις και να απαγόρευαν τον δημόσιο λόγο ενάντια στην γενοκτονία που υφίσταντο οι Εβραίοι από την ναζιστική Γερμανία. Σε αυτό τον αντιδραστικό κατήφορο έχουν κατρακυλήσει τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ που ακολουθεί κατά πόδας την πολιτική τους. Σε συνδυασμό με τη θεσμικά κατοχυρωμένη πολιτική της λιτότητας μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας, τη ρατσιστική πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο, την αύξηση των επενδύσεων σε όπλα και τον πολλαπλασιασμό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ακροδεξιά ενισχύεται σε όλη την Ευρώπη. Οι δηλώσεις της Φον Ντερ Λάιεν ότι δεν αποκλείει να στηριχθεί στην ακροδεξιά ευρωομάδα για την εκλογή της αποτελούν το εύλογο κερασάκι στην τούρτα.
Η πρόσφατη αναδίπλωση Biden, εκτός του ότι ήδη αποδείχτηκε ότι με αμερικανικά όπλα σκοτώθηκαν άμαχοι, μεταφράζεται και με τη βεβαίωση ότι το αντιπολεμικό κίνημα δημιουργεί περισσότερη πίεση όταν αυτό επιχειρείται να κατασταλεί, ιδιαίτερα όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πλέον χάνει και τη νεολαία του Sanders.
Είναι λοιπόν απολύτως απαραίτητο στην επόμενη Ευρωβουλή να εκπροσωπηθούν οι δυνάμεις της αντίστασης, οι δυνάμεις της ανυπότακτης Αριστεράς που δεν ορρωδούν μπροστά σε καμία απαγόρευση, σε καμία φίμωση, σε καμία λογοκρισία, σε καμία δίωξη. Κατέληξε τελικά αυτό να είναι σήμερα η πιο ζωτική προϋπόθεση για να μπορούμε να εξακολουθούμε να λεγόμαστε άνθρωποι. Ας πάρουμε λοιπόν θέση στις κάλπες.