Σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Διδασκόντων Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου τονίζει: “Να μην περάσουν τα σχέδια για ιδιωτικά ΑΕΙ”, και πως “Ούτε παραβίαση ούτε «παράκαμψη» του άρθρου 16”, σχετικά με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, υποστηρίζοντας έτσι τις μεγάλες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, των φοιτητικών κινημάτων.
Επίσης σημειώνεται πως, «Οι διδάσκουσες και διδάσκοντες του ΕΑΠ ενώνουμε τη φωνή μας με όλες και όλους εκείνους, φοιτητές, καθηγητές, πολίτες, που σήμερα διαμαρτύρονται για την πρόθεση της κυβέρνησης να επιτρέψει τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 16 του Συντάγματος που ρητά απαγορεύει την ίδρυση πανεπιστημίων από ιδιώτες και επιτρέπει τη λειτουργία ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μόνο με τη μορφή ΝΠΔΔ».
«Είναι ακριβώς η προωθούμενη ρύθμιση που τελικά εξηγεί γιατί θεσπίστηκε η καταστροφική πρόβλεψη για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που κάθε χρόνο αφήνει χιλιάδες νέους και νέες εκτός πανεπιστημίων, καθώς πλέον είναι σαφές ότι επρόκειτο για συνειδητή επιλογή με ορίζοντα την αύξηση της δυνητικής πελατείας των ιδιωτικών ΑΕΙ».
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ (ΣΔΕΑΠ)
Αθήνα 16/01/2024
Να μην περάσουν τα σχέδια για ιδιωτικά ΑΕΙ
Ούτε παραβίαση ούτε «παράκαμψη» του άρθρου 16
Οι διδάσκουσες και διδάσκοντες του ΕΑΠ ενώνουμε τη φωνή μας με όλες και όλους εκείνους, φοιτητές, καθηγητές, πολίτες, που σήμερα διαμαρτύρονται για την πρόθεση της κυβέρνησης να επιτρέψει τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 16 του Συντάγματος που ρητά απαγορεύει την ίδρυση πανεπιστημίων από ιδιώτες και επιτρέπει τη λειτουργία ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μόνο με τη μορφή ΝΠΔΔ.
Είναι ακριβώς η προωθούμενη ρύθμιση που τελικά εξηγεί γιατί θεσπίστηκε η καταστροφική πρόβλεψη για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που κάθε χρόνο αφήνει χιλιάδες νέους και νέες εκτός πανεπιστημίων, καθώς πλέον είναι σαφές ότι επρόκειτο για συνειδητή επιλογή με ορίζοντα την αύξηση της δυνητικής πελατείας των ιδιωτικών ΑΕΙ.
Η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων θα αποβεί πολλαπλά επιζήμια για την ελληνική κοινωνία. Θα διαμορφώσει μια συνθήκη όπου οι έχοντες/ουσες θα μπορούν να παρακάμψουν τις πανελλαδικές εξετάσεις και να σπουδάζουν απλώς και μόνο επειδή θα μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα. Με αυτό τον τρόπο θα κάνει ακόμη πιο έντονους τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση για τους μη έχοντες/ουσες.
Τα ιδρύματα που θα ιδρυθούν θα είναι ιδιωτικά εκπαιδευτήρια που θα παρέχουν τίτλους επ’ αμοιβή και σε καμία περίπτωση ολοκληρωμένα κέντρα έρευνας και γνώσης, ενώ θα υπακούν πρωτίστως σε προτεραιότητες εμπορικές και στις βουλήσεις των «χορηγών» παρά σε ερευνητικές και παιδαγωγικές ανάγκες.
Η μέχρι τώρα εμπειρία των «ιδιωτικών πανεπιστημίων» που θα αδράξουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν ισοτιμία δείχνει το βαθύ χάσμα που χωρίζει το δημόσιο πανεπιστήμιο από αυτά ως προς τη γνώση και την εκπαίδευση.
Η λειτουργία ιδρυμάτων με δίδακτρα, συνδυασμένη με την πάγια υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των δημόσιων πανεπιστημίων θα αυξήσει ακόμη περισσότερο την πίεση για την επέκταση των διδάκτρων και στις προπτυχιακές σπουδές των δημόσιων ΑΕΙ.
Η αναγνώριση ως ισότιμων ιδρυμάτων που τα χωρίζει άβυσσος από τα δημόσια πανεπιστήμια ως προς την ποιότητα του προσφερόμενου εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερη υποτίμηση των πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων, την ώρα που αυτά κατατάσσονται ιδιαίτερα ψηλά στις διεθνείς κατατάξεις.
Οφείλουμε μάλιστα να επισημάνουμε ότι ως προς το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων έχουμε φτάσει στο σημείο αυτά να αναγνωρίζονται για τα «κολέγια» αλλά όχι για αρκετά τμήματα των δημοσίων πανεπιστημίων, του ΕΑΠ συμπεριλαμβανομένου.
Ο αποκλειστικά δημόσιος χαρακτήρας των πανεπιστημίων στη χώρα μας δεν είναι ούτε ιστορική ανορθογραφία, ούτε ένδειξη «καθυστέρησης». Αντιθέτως, αντανακλά μια ιστορία αγώνων για την παιδεία ως δημόσιο αγαθό και για τον δημοκρατικό χαρακτήρα των πανεπιστημίων.
Ήταν αυτοί οι αγώνες που δεν επέτρεψαν τη γενίκευση της εμπορευματοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης και υπερασπίστηκαν το δικαίωμα πρόσβασης στη γνώση, άρα και τη δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Ως διδάσκουσες και διδάσκοντες σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που εξαρτάται από τα δίδακτρα, που ο αριθμός των καθηγητών ανά αντικείμενο ποικίλλει ανάλογα με τη ζήτηση και που οι εργασιακές σχέσεις χαρακτηρίζονται ως διαρκή επισφάλεια, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τα προβλήματα που θα δημιουργήσει η εμπέδωση της λογικής «για να διδάξεις θα πρέπει να υπάρξει επαρκής πελατεία» και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος που είμαστε αντίθετες και αντίθετοι στην προτεινόμενη ρύθμιση.
Σε αυτό το πλαίσιο συστρατευόμαστε στο κίνημα που ξεδιπλώνεται για την υπεράσπιση του άρθρου 16 και για την αποτροπή των σχεδίων ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης και καλούμε τις διδάσκουσες και τους διδάσκοντες του ΕΑΠ να στηρίξουν ενεργά τις κινητοποιήσεις που οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα.