Ʃτις 8 Μαρτίου, την Παγκόσµια Ηµέρα της Γυναίκας, παντού στον κόσµο πραγµατοποιήθηκαν διαδηλώσεις προς τιµήν των Παλαιστίνιων γυναικών, αναγνωρίζοντας τον ανθρώπινου αγώνα και την αδικία που αντιµετωπίζουν στην κατεχόµενη Παλαιστίνη απαιτώντας την κατάπαυση του πυρός και καταδικάζοντας την γενοκτονία που συντελείται στην περιοχή.
Από τον Οκτώβριο του 2023, ο κόσμος παρακολουθεί µε τρόµο τη γενοκτονία που εκτυλίσσεται στη Γάζα και σε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Η κατάσταση εκεί απαιτεί επείγουσα προσοχή και δράση, καθώς η κλιµάκωση των ισραηλινών εχθροπραξιών και οι αυξανόµενες επιθέσεις κατά των Παλαιστινίων συνεχίζουν να μεγεθύνονται σε σοβαρότητα και µέγεθος. Για πάνω από 70 χρόνια, οι Παλαιστίνιες/οι έχουν υποστεί παραβιάσεις και καταχρήσεις των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, ενώ ζουν υπό ισραηλινή κατοχή, καθώς και αναγκαστική εκτόπιση σε όλη την περιοχή µε αδυναµία επιστροφής. Αυτό επιδεινώνεται µε την αυξηµένη και αµείωτη κατασκευή ισραηλινών οικισµών, τον αποκλεισµό της Γάζας επί δεκαετίες, τις πολιτικές Απαρτχάιντ και την κατάφωρη ισραηλινή ατιµωρησία µπροστά στις συνεχιζόµενες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου.
Αυτές οι παραβιάσεις έχουν έµφυλο αντίκτυπο και έχουν επηρεάσει δυσανάλογα τις γυναίκες και τα κορίτσια.
Η διαχείριση της κατάστασης στην Παλαιστίνη από τα συµβατά µέσα ενηµέρωσης και τους πολιτικούς υπεύθυνους ως µια απλή σύγκρουση µεταξύ δύο λαών αποτυγχάνει να αναγνωρίσει την πλήρη εικόνα του προβλήµατος. Οι εµπειρογνωµόνισσες του ΟΗΕ έχουν εκφράσει σοβαρή ανησυχία για την κατάσταση των γυναικών και των παιδιών στην Παλαιστίνη. Οι αναφορές για αυθαίρετες συλλήψεις, σεξουαλικές επιθέσεις, βασανιστήρια και εξωδικαστικές εκτελέσεις αποτελούν µόνο µερικά από τα πολλά παραδείγµατα της βίας που αντιµετωπίζουν οι γυναίκες στην περιοχή. Επιπλέον οι εµπειρογνωµόνισσες εξέφρασαν την ανησυχία τους για το γεγονός ότι άγνωστος αριθµός Παλαιστίνιων γυναικών και παιδιών, συµπεριλαµβανοµένων κοριτσιών, φέρεται να έχουν εξαφανιστεί µετά από επαφή µε τον ισραηλινό στρατό στη Γάζα.
Η κινητικότητα των γυναικών στην Παλαιστίνη ξεκίνησε στη δεκαετία του ’60, µε πολλές από αυτές να έχουν ενεργή συµµετοχή στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Οι γυναίκες που γνώρισα σε ένα ταξίδι το ’19 στην Δυτική Όχθη, όλες είχαν τα χαρακτηριστικά της αγωνίστριας, παλεύοντας την αδικία µέσα από τις σπουδές και την οργάνωση νέων, µέσα σε ένα σπίτι που διαµένουν 17 άτοµα στην οδό Shuhada, δίπλα σε στρατόπεδο στη Χεβρώνα, µε έναν κήπο που µένει απότιστος υπό την απειλή των όπλων. Όλες είχαν µια αξιοθαύµαστη δύναµη µαζί µε ένα ζεστό καλοσώρισµα ζώντας σε µια συνεχή καθηµερινότητα φόβου και καταπίεσης.
Πιστεύοντας σε έναν διατοµεακό φεµινισµό, αναγνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι βιώνουν διαφορετικούς τύπους καταπίεσης που συχνά διασταυρώνονται και ενισχύουν ο ένας τον άλλον, και επειδή ο φεµινισµός µας εκτιµά την απόλαυση της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και της δικαιοσύνης για όλους χωρίς διακρίσεις, ζητάμε άµεση δράση ώστε να τερµατιστούν τα συνεχιζόµενα εγκλήµατα πολέµου και η γενοκτονία στη Γάζα. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναλάβει άµεσα δράση για να τερµατίσει τη συνενοχή της και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της για την πρόληψη της γενοκτονίας και των εγκληµάτων πολέµου.