Ο Steve Albini, ένας θρύλος του alternative και noise rock ήχου, που διέπρεψε ως παραγωγός/μηχανικός ήχου αλλά και σαν κιθαρίστας/ερμηνευτής με τους Big Black και Shellac, πέθανε από καρδιακή προσβολή στα 61 του χρόνια μέσα στο στούντιο του. Τον θάνατο του επιβεβαίωσε το προσωπικό του στούντιο ηχογράφησης, Electric Audio στο Σικάγο.
Ο Albini ήταν γνωστός μεταξύ άλλων για τις παραγωγές του στο “Surfer Rosa” των Pixies, το “In Utero” των Nirvana και το “Rid Οf Me” της PJ Harvey. Για να αναφέρουμε μόνο μερικές από τις δεκάδες παραγωγές και ηχογραφήσεις δίσκων που έκανε ως τώρα.
Συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα της ροκ μουσικής σε πλήθος κυκλοφοριών (Bush, the Breeders, the Jesus Lizard, Jimmy Page, Robert Plant κ.ά.) ενώ είχε κάνει και τη παραγωγή στο τρίτο δίσκο των δικών μας Bokomolech “Jet Lag” το 1997. Μια ακόμη συνεργασία που είχε κάνει με ελληνικής καταγωγής συγκρότημα, ηχογραφώντας τους δίσκους τους, ήταν αυτό των Barb Wire Dolls όπως και των Prince of Lillies.
Ο Steve Albini με την πολύπλευρη δράση του, μουσικός, ηχολήπτης, παραγωγός έχει λειτούργησε ως σημείο αναφοράς και επιρροής για πολλούς κατοπινούς καλλιτέχνες.
Παράλληλα είχε εκφράσει δημόσια τις απόψεις του για τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα και τον «ξεπεσμό» της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας.
Ο ρόλος του Albini ως αυτοαποκαλούμενου μηχανικού ήχου περιλαμβάνει μια έκταση του εναλλακτικού ροκ που είναι ουσιαστικά ένα είδος από μόνο του. Μετά την πρώιμη δουλειά του με τους Pixies και τους Breeders έγινε συνώνυμο της αναλογικής παραγωγής με ζωντανό ήχο που έφερε απτή ακατέργαστη ενέργεια.
Το απαράμιλλο βιογραφικό του στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και του ’90 περιλαμβάνει τα επιδραστικά πρώιμα άλμπουμ των Jesus Lizard, το Seamonsters των Wedding Present, το Hissing Prigs in Static Couture των Brainiac, καθώς και δίσκους των Low, Dirty Three, Boss Hog και Jon Spencer Blues Explosion, Superchunk και δεκάδων άλλων.
Τη δεκαετία του 1980, ο Steve Albini έγινε γνωστός στο underground rock κοινό μέσα από τη μπάντα των Big Black με τον πρωτοποριακό για την εποχή ήχο που πάντρευε το Punk με τον Noise ήχο και το Industrial. Τη δεκαετία του 1990 συνέχισε τις πρωσπικές του ηχητικές εξερευνήσεις μέσα από τον minimal υπνωτικό και Lo-Fi ήχο με τους Shellac, με τους οποίους σχεδιάζε την επόμενη εβδομάδα να κυκλοφορήσει νέο δίσκο μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια και να ξεκινήσουν περιοδείες.
Το κενό που αφήνει στη κοινότητα του εναλλακτικού ήχου είναι τεράστιο.