Πριν μερικές μερικές μέρες η Επιτροπή Παιγνίων ανακοίνωσε τους τζίρους του τζόγου, δια ζώσης και στο διαδίκτυο, για το πρώτο οκτάμηνο του 2023. Τα ποσά είναι ιλιγγιώδη: 22,7 δισ ευρώ τζογαρίστηκαν στη χώρα μας από τον Γενάρη έως και τον Αύγουστο, με το τελικό ποσό να αναμένεται κοντά στα 40 δισ ευρώ! Αν συγκρίνουμε τον τζίρο του τζόγου με το ΑΕΠ της χώρας, για να πάρουμε μια εικόνα του μεγέθους της εξάρτησης της κοινωνίας μας από τον τζόγο, μιλάμε για ένα ποσό που φτάνει το 18% του ΑΕΠ!
Συσχέτιση φτώχειας και τζόγου
Ο τζίρος του τζόγου στην Ελλάδα βαίνει διαρκώς αυξανόμενος: σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Παιγνίων, το 2022 ήταν 29,2 δισ ευρώ, 22,6 δισ ευρώ το 2021 και 15,9 δισ ευρώ το 2020. Να σημειωθεί ότι πριν το 2010, πριν τα μνημόνια, ο τζίρος του τζόγου άγγιζε το πολύ τα 7 δισ ευρώ ετησίως.
Γιατί συμβαίνει λοιπόν αυτό; Η απάντηση βρίσκεται στη φτωχοποίηση. Όταν ο πολίτης μετατρέπεται σε υπήκοο και η δημοκρατία σε ένα μασίφ πλαίσιο χωρίς εναλλακτική – μνημόνια με ή χωρίς χαμόγελο, με την μεγάλη εικόνα, δηλαδή, δοτή άνωθεν, ο τζόγος πλασάρεται ως η μόνη δυνατότητα αλλαγής της μικρής εικόνας, της ατομικής (η οποία όντως αλλάζει, αλλά προς το χειρότερο: ο τζόγος είναι εθιστικός, προκαλεί εξάρτηση στους χρήστες). Αυτό έχει τεράστια απήχηση στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα που είναι εγκλωβισμένα σε μηδενική κοινωνική κινητικότητα, μηδενικές ευκαιρίες, με μια πολιτεία που αποσύρεται από πάροχος υγείας, παιδείας και πρόνοιας, αφήνοντάς τα όλα στην ευχέρεια της ατομικής ευθύνης. Έρευνες δείχνουν ξεκάθαρα τη συσχέτιση φτώχειας και τζόγου (Καναδάς 2016, ΗΠΑ – Πανεπιστήμιο NY at Buffalo 2014).
Μια κοινωνία που νοσεί, μια κοινωνία εθισμένη στον τζόγο
Η κοινωνία μας νοσεί, είναι εθισμένη στον τζόγο. Ελάχιστοι μιλούν για αυτό δημόσια, καθώς μιντιακό κατεστημένο, συστημικά κόμματα και επιχειρηματική ελίτ έχουν λαμβάνειν δισεκατομμύρια. Απαιτείται άμεσα ένα πλαίσιο δράσεων, εκπαιδευτικών, υποστηρικτικών και θεσμικών που θα «σκοτώσουν» αυτή την δήθεν αγορά. Απαιτείται εκπαίδευση και πληροφόρηση της νεολαίας και ενίσχυση των -τώρα ουσιαστικά ανύπαρκτων- δημόσιων δομών υποστήριξης και απεξάρτησης των εξαρτημένων. Ταυτόχρονα, πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα πολύ αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για τον τζόγο που ουσιαστικά θα βγάλει όλες αυτές τις παρασιτικές εταιρείες εκτός λειτουργίας: απαγόρευση διαφημίσεων και χορηγιών και θέσπιση φορολόγησης της τάξης του 95% και άνω.